Nieuws

We gaan in gesprek met Aggie, de mantelzorger van haar moeder Anneke Buiting. Anneke heeft sinds enkele jaren de diagnose dementie.

Aggie woont in Babberich en gaat elke morgen bij haar moeder op bezoek. Het is niet alleen een gezellig bezoekje, maar ze helpt haar ook met de persoonlijke verzorging en om de huishouding te runnen. Dat is nodig omdat haar moeder dementie heeft en daardoor vergeetachtig is. Aggie begint ‘s morgens om het bed op te maken terwijl moeder zich zelfstandig doucht. Dat lukt nog goed, maar het is wel fijn dat er iemand in de buurt is voor het geval er hulp nodig is. Aggie en haar moeder beginnen in de loop van de ochtend met de voorbereidingen voor de warme maaltijd. Koken doet moeder zelf, maar ook dan is het veiliger dat ze niet alleen is. Moeder vertelt dat ze, hoewel ze een mensenmens is, ook goed alleen kan zijn. Maar als ze dingen moet doen, vergeet ze die nog wel eens. Aggie: “Mijn zus en mijn man gaan daarom om de beurt ‘s avonds bij moeder langs om haar de medicijnen aan te reiken en om samen even iets te drinken voordat ze naar bed gaat. Samen met mijn zus en man regelen we veel voor moeder waardoor het haar lukt om zelfstandig te wonen. En dat is wat ze het liefste wil. “Alhoewel ze nu al aangeeft dat het geen probleem mag zijn als ze moet verhuizen als de zorg thuis niet meer lukt.”

Casemanager dementie
Aggie: “Toen moeder net de diagnose dementie kreeg, adviseerde de huisarts om een casemanager dementie in te schakelen. Een casemanager heeft zich gespecialiseerd in de begeleiding en ondersteuning van mensen met dementie en hun mantelzorgers. Kort daarop kwam Wilma op huisbezoek om ons te ondersteunen. Wilma is casemanager dementie bij Liemosa en zij bezoekt ons ongeveer een keer in de zes weken. We hebben veel plezier samen maar ondertussen helpt ze me ook op weg om mijn rol als mantelzorger goed te kunnen (blijven) vervullen. Het bleek al snel dat Wilma niet alleen voor moeder kwam maar ook zeker voor mij als mantelzorger. Ze vraagt altijd hoe het met me gaat en attendeert erop dat ik aan de bel moet trekken als het niet meer lukt. Ik ben lid van verschillende verenigingen en heb daar veel plezier in. Wilma staat erop dat ik daarvan blijf genieten en niet iets afzeg omdat ik voor moeder moet zorgen. Het is dan een heel georganiseer om taken over te dragen, maar ik doe het wel. Wilma heeft gelijk, als ze zegt dat ik ook ontspanning nodig heb. Het is goed dat ik de zorg voor moeder af en toe los kan laten zodat anderen ook de mogelijkheid hebben om iets te doen. Mijn valkuil is dat ik de zorg wat te veel naar me toe trek. Zowel mijn man als Wilma attenderen me daarop.”

Aggie vertelt: “Moeder heeft gedurende de week veel te doen en daar houdt ze van. Zo gaat ze twee dagen per week naar Nova zorg en welzijn voor Dagactiviteiten, er komt een medewerker van Home Instead om samen met moeder iets leuks te doen. De huishoudelijke hulp komt een halve dag in de week. En omdat het kaarten bij de ouderensoos niet goed meer lukt kaarten mijn zus of ik een middag in de week met haar of we ondernemen samen iets anders.

Informatie over dementie
Op onze vraag of Aggie het Lotgenotencontact kent of het Mantelzorg café, laat ze weten dat er meer mensen in Babberich zijn, die in eenzelfde situatie zitten als zij. Ze praat regelmatig met hen en zo heeft ze eigenlijk haar eigen lotgenotencontact gecreëerd. Wel gaat ze met haar moeder naar het Alzheimer Café in Zevenaar. Aggie: “Wilma informeert me over wat er zoal bij komt kijken als iemand dementie heeft. Daar leer ik veel van. Ook heb ik wat boeken over dementie gelezen. Bijvoorbeeld het boek van Teun Toebes “Verpleeghuis” waarin hij beschrijft wat hij leert van huisgenoten met dementie. Dat vond ik wel een heftig boek, sommige voorbeelden waren heel confronterend en daar heb ik dan wel een traantje om gelaten. Het boek “DeMENSie” heeft me erg geholpen, daar heb ik heel veel aan gehad.“

Foto: dochter Aggie en moeder Anneke.

Lees ook de interviews:
* met Wilma, de casemanager van Anneke (93): Een grap, grol of serieuze benadering
* met moeder Anneke (93): Zolang ik kan uitgaan vind ik het goed